بسم الله الرحمن الرحیم

اللهمّ قوّنی فیهِ على إقامَةِ أمْرِكَ واذِقْنی فیهِ حَلاوَةَ ذِكْرِكَ وأوْزِعْنی فیهِ لأداءِ شُكْرَكَ بِكَرَمِكَ واحْفَظنی فیهِ بِحِفظْكَ وسِتْرِكَ یـا أبْصَرَ النّاظرین.

خدایا نیرومندم نما در آن روز به پا داشتن دستور فرمانت و بچشان در آن شیرینى یادت را و مهیا كن مرا در آنروز راى انجام سپاس‌گذاریت به كـرم خودت نگهدار مرا در این روز به نگاه‌داریت و پرده‌پوشى خودت اى بیناترین بینایان.

شرح دعا در ادامه مطلب

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ** اللهمّ ارْزُقنی فیهِ الذّهْنَ و التّنَبیهَ و باعِدْنی فیهِ من السّفاهة و التّمْویهِ و اجْعَل لی نصیباً مِنْ کلّ خَیْرٍ تُنَزّلُ فیهِ بِجودِکَ یا أجْوَدَ الأجْوَدینَ

خدایا روزی کن مرا در آن روز هوش و خودآگاهی را و دور بدار در آن روز از نادانی و گمراهی و قرار بده مرا بهره و فایده از هر چیزی که فرود آوردی در آن به بخشش خودت، ای بخشنده‌ترین بخشندگان

اَللّـهُمَّ قَرِّبْنى فیهِ اِلى مَرْضاتِکَ، وَجَنِّبْنى فیهِ مِنْ سَخَطِکَ وَنَقِماتِکَ، وَوَفِّقْنى فیهِ لِقِرآئِةِ ایاتِکَ، بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ

خدایا نزدیکم کن در این ماه بسوى موجبات خشنودیت و دورم ساز در آن از خشم و عذابت و موفقم دار در این روز بخواندن آیات قرآنیت به رحمت خود اى مهربانترین مهربانان

دعای روز اول ماه مبارک رمضان: اللَّهُمَّ اجْعَلْ صِيَامِى فِيهِ صِيَامَ الصَّائِمِينَ وَ قِيَامِى فِيهِ قِيَامَ الْقَائِمِينَ وَ نَبِّهْنِى فِيهِ عَنْ نَوْمَةِ الْغَافِلِينَ وَ هَبْ لِى جُرْمِى فِيهِ يَا إِلَهَ الْعَالَمِينَ وَ اعْفُ عَنِّى يَا عَافِيا عَنِ الْمُجْرِمِينَ. خدایا! روزه مرا در این روز مانند روزه داران حقیقی که مقبول توست قرار ده، و اقامه نمازم را مانند نمازگزاران واقعی، و مرا از خواب غافلان بیدار ساز و گناهم را ببخش ای معبود جهانيان و در‌گذر از من اى بخشنده ي گنهکاران.

نظر یادتون نره

میخواستم بگویم دوستت دارم اما نتونستم

هر گاه از کنار می گذشتی آرزو میکردم

این راز را در چشمانم بخوانی...

افسوس بی اعتنا از کنارم می گذشتی

تا اینکه دیرزو قلبم را در دست گرفتم

و برایت نوشتم و از بی اعتنایی هایت شکایت کردم

وقتی قلبم را ربودی

کاغذ را برداشتم و مشاهده کردم

و نوشتم

دوستت دارم

آنگاه که لبخند بر لب میمرد

چون معجزه پاییز دلم میگرد

دیروز به چشمان تو گفتم برو

امروز دلم بهانه ات را می گیرد

گفتی اهل آسمونی ولی من اهل زمینم

گفتی فاصله زیاده بین تو تا سرزمینم

من به آن نقطه رسیدم

که اگر حتی نباشی

همیشه بودی و هستی انتظار آخرینم

بخدا در دل و جانم نیست

هیچ جز حسرت دیدارش

سوختم از غم او

کی باشد غم من مایه آزارش

از همون روزای اول می دونستم نمی مونی

می دونستم نمی تونی عشق و توچشام بخونی

از همون روزای اول دل تو با دیگری بود

کاش همیشه یادت بمونه اونکه عشق بهتری بود

یک رنگی و بوی تازه از عشق بگیر

پر سوز ترین گدازه از عشق بگیر

در هر نفسی که می تپی ای دل من

یادت نرود اجازه از عشق بگیر

غروب عاشقانه رنگین طلایست

اگرچه آخرش مرگ و جدایست